Αμβέρσα: Η Βασίλισσα μιας Κάτω Χώρας
Εν αρχή ην είναι η Αμβέρσα. Από εκεί ξεκινάνε πλοία, ιδέες, διαμάντια, άνθρωποι, τάσεις και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Καράβια που μεταφέρουν το φορτίο τους σε κάθε λιμάνι του κόσμου. Διαμάντια που έρχονται από την Αφρική και μοσχοπουλιούνται στην Εβραϊκή συνοικία. Οι περιπέτειες του Τεν-Τεν με σημείο εκκίνησης το λιμάνι της Αμβέρσας που είναι και το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης (μετά το Ρότερνταμ). Οι τοπιογραφίες και οι γυναικείες μυθικές φιγούρες που ζωγράφιζε ο διασημότερος καλλιτέχνης της με παγκόσμια αναγνώριση Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς (1577-1640). Οι μετανάστες από διάφορες χώρες της υφηλίου αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στην ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας. Τα τρένα που σε έναν από τους εντυπωσιακότερους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Ευρώπης πηγαινοφέρνουν τον κόσμο εντός ή εκτός του Βελγίου, με κυριότερους προορισμούς το Άμστερνταμ, το Παρίσι, την Κολωνία. Οι ανατρεπτικές εμπνεύσεις του μέγα εικαστικού Jan Fabre. Οι τάσεις της μόδας από τον πατριάρχη της ανατροπής, τον Φαντομά της υψηλής ραπτικής Martin Margiela και τη νέα «φυλή» σχεδιαστών-καλλιτεχνών, οι οποίοι όχι μόνο παράγουν αλλά γνωρίζουν πώς να προκαλέσουν την προσοχή ενός απαιτητικού κοινού που ασχολείται με ιερή προσήλωση με τη μόδα.
Προσωπικά πιστεύω ότι κατά ένα περίεργο τρόπο η Αμβέρσα συνδέεται με τη Θεσσαλονίκη. Όχι για όλα τα θαυμαστά επιτεύγματά της, ούτε για τα χιλιάδες ποδήλατα που κυκλοφορούν καθημερινά στους δρόμους της. Υπάρχει όμως κάπου βαθιά, αδιόρατα, σχεδόν μαζοχιστικά, μια εικόνα μια πόλης που υπό συγκεκριμένες συνθήκες ταιριάζει με τη Θεσσαλονίκη. Μιας πόλης που όταν φυσάει θαρρείς και λυσσομανάει Βαρδάρης. Μιας πόλης που όσο ακομπλεξάριστη κι αν δηλώνει, πάντοτε θα βρίσκεται υπό την σκιά της πρωτεύουσας τους κράτους που ανήκει. Μιας πολυπρόσωπης πόλης-λιμάνι στο βορρά μιας χώρας που θέλει να είναι μητρόπολη προσπαθώντας από το πολύ ώς το καθόλου. Μιας πόλης που δύσκολα υπολογίζεις αν είναι μισό εκατομμύριο ή δύο εκατομμύρια που μόνο αν βρεθεί κάποιος για ένα διάστημα που ξεπερνάει την άψε-σβήσε τουριστική επίσκεψη μπορεί να καταλάβει για τι ακριβώς μιλάω.
Παρ΄ όλα αυτά εκεί που σταματάει η Θεσσαλονίκη κάπου αρχίζει η Αμβέρσα. Εξάλλου Αμβέρσα και αναζήτηση πηγαίνουν μαζί. Υπάρχουν επιλογές για κάθε επισκέπτη. Μόδα, τέχνη, αγορά, αναψυχή, πάρτυ, οτιδήποτε. Αρκεί να βρεθείτε εκεί. Και ίσως κάποια στιγμή, σε ένα από πολύχρωμα καφέ της Nationalestraat μεταξύ της δεύτερης μπύρας Chimay και του πρώτου Kirr Royal να σας κλείσει το μάτι από κάπου μακριά και η Θεσσαλονίκη... Από πολύ μακριά...
Εν αρχή ην είναι η Αμβέρσα. Από εκεί ξεκινάνε πλοία, ιδέες, διαμάντια, άνθρωποι, τάσεις και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Καράβια που μεταφέρουν το φορτίο τους σε κάθε λιμάνι του κόσμου. Διαμάντια που έρχονται από την Αφρική και μοσχοπουλιούνται στην Εβραϊκή συνοικία. Οι περιπέτειες του Τεν-Τεν με σημείο εκκίνησης το λιμάνι της Αμβέρσας που είναι και το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Ευρώπης (μετά το Ρότερνταμ). Οι τοπιογραφίες και οι γυναικείες μυθικές φιγούρες που ζωγράφιζε ο διασημότερος καλλιτέχνης της με παγκόσμια αναγνώριση Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς (1577-1640). Οι μετανάστες από διάφορες χώρες της υφηλίου αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στην ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας. Τα τρένα που σε έναν από τους εντυπωσιακότερους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Ευρώπης πηγαινοφέρνουν τον κόσμο εντός ή εκτός του Βελγίου, με κυριότερους προορισμούς το Άμστερνταμ, το Παρίσι, την Κολωνία. Οι ανατρεπτικές εμπνεύσεις του μέγα εικαστικού Jan Fabre. Οι τάσεις της μόδας από τον πατριάρχη της ανατροπής, τον Φαντομά της υψηλής ραπτικής Martin Margiela και τη νέα «φυλή» σχεδιαστών-καλλιτεχνών, οι οποίοι όχι μόνο παράγουν αλλά γνωρίζουν πώς να προκαλέσουν την προσοχή ενός απαιτητικού κοινού που ασχολείται με ιερή προσήλωση με τη μόδα.
Προσωπικά πιστεύω ότι κατά ένα περίεργο τρόπο η Αμβέρσα συνδέεται με τη Θεσσαλονίκη. Όχι για όλα τα θαυμαστά επιτεύγματά της, ούτε για τα χιλιάδες ποδήλατα που κυκλοφορούν καθημερινά στους δρόμους της. Υπάρχει όμως κάπου βαθιά, αδιόρατα, σχεδόν μαζοχιστικά, μια εικόνα μια πόλης που υπό συγκεκριμένες συνθήκες ταιριάζει με τη Θεσσαλονίκη. Μιας πόλης που όταν φυσάει θαρρείς και λυσσομανάει Βαρδάρης. Μιας πόλης που όσο ακομπλεξάριστη κι αν δηλώνει, πάντοτε θα βρίσκεται υπό την σκιά της πρωτεύουσας τους κράτους που ανήκει. Μιας πολυπρόσωπης πόλης-λιμάνι στο βορρά μιας χώρας που θέλει να είναι μητρόπολη προσπαθώντας από το πολύ ώς το καθόλου. Μιας πόλης που δύσκολα υπολογίζεις αν είναι μισό εκατομμύριο ή δύο εκατομμύρια που μόνο αν βρεθεί κάποιος για ένα διάστημα που ξεπερνάει την άψε-σβήσε τουριστική επίσκεψη μπορεί να καταλάβει για τι ακριβώς μιλάω.
Παρ΄ όλα αυτά εκεί που σταματάει η Θεσσαλονίκη κάπου αρχίζει η Αμβέρσα. Εξάλλου Αμβέρσα και αναζήτηση πηγαίνουν μαζί. Υπάρχουν επιλογές για κάθε επισκέπτη. Μόδα, τέχνη, αγορά, αναψυχή, πάρτυ, οτιδήποτε. Αρκεί να βρεθείτε εκεί. Και ίσως κάποια στιγμή, σε ένα από πολύχρωμα καφέ της Nationalestraat μεταξύ της δεύτερης μπύρας Chimay και του πρώτου Kirr Royal να σας κλείσει το μάτι από κάπου μακριά και η Θεσσαλονίκη... Από πολύ μακριά...
|
|